Moekotte toernooi 2009

Toernooi spelen, echt wel leuk.

Ter afsluiting van het voorjaarsseizoen besloten Jan, Hillebrand (dubbel partner van Jan) en Johan deel te nemen aan het Moekotte toernooi in Enschede. In een groot universiteitscomplex met uitstekende sportaccommodaties meldden we ons met toch wel wat druk op de schouders, want Jan, de grote toernooi animator binnen onze vereniging, verwachtte wel enkele prestaties.
Dan de beuk er maar in. Hillebrand en Johan kwamen ruim door de voorronde enkelspel. Jan, die altijd hoog is ingedeeld, legde er de eer in om op zijn minst strijdend ten onder te gaan. Hetgeen alleen 5 setters opleverde en de voldoening dit, als enige, ook te doen tegen de (Duitse) topvrouw. Dat was al het eerste goede gevoel.
Samen met Hillebrand, en speciaal voor dit toernooi gemarkeerde shirts, werd bij de dubbels ook de huid duur verkocht. Hier werd het topteam verslagen. Tijdens de dubbels moest zelfs de EHBO’er nog serieus aan het werk. Een dame had waarschijnlijk de warmte en de moeilijkheidsgraad van dit toernooi onderschat, met als gevolg dat ze zeker 5 minuten van de wereld is geweest. Zij heeft er niet zo’n goed gevoel van overgehouden, want zij heeft het spelen gestaakt.
 

Wegens het ontbreken van vaste partner Kees, kreeg Johan van de toernooi leiding een partner toegewezen, de oudste man van het toernooi. Met bij elkaar 136 jaar aan overmoed, traden ze stoïcijns het jonge spul tegemoet. Het werd deze zevenkamp een soort wereldkampioenschap punten sprokkelen. Nadat alle stofwolken waren opgetrokken, mochten zij de beker voor de eerste prijs ophalen. Je gelooft het niet, heuse toernooi winnaars. Het goede gevoel groeide.

Hillebrand vocht zich na een geweldig taai schuifduel in de halve finale, zo de finale binnen. Het werd een pittig duel met een agressief spelende tegenstander die aan het langste eind trok. Hillebrand, tweede plaats, dus beker, dus goed gevoel, het kon niet op.
De warmte en vele wedstrijden slopen bij Johan in het lichaam, dus verstand op nul en zicht op oneindig. Ook door de halve finale heen. Aan het eind van zijn Latijn en letterlijk met de rug tegen de muur, alle goede aanwijzingen van Jan ten spijt, moest Johan de finale toch te verliezen. Wel een beker, de tweede, Yes We Can. Helemaal leuk, dat toernooi spelen. Je speelt tegen tegenstanders buiten je eigen competitie en doorloopt een trainingskamp. Ik schat zo’n 50 games de man, verdeeld over 7 uur, dus schrik niet, elke 9 minuten een game. De volgende keer hopen we wat meer Delta-Impulsers en Drachters in te schrijven, om samen het goede gevoel te delen, helemaal leuk.

Johan

Filmpjes: Finale Johan  Halve Finale Hillebrand  Finale Hillebrand